Een onrustige rustdag.

Een hele goede avond gewenst voor u allemaal. Allemaal vrij van het arbeider zijn en verlost van het zwoegen. U had mooi weer, en zoals dat niet meer als verdiend,...wij ook. Ik had u gisteren in mijn verslag verteld dat wij vandaag een beetje zouden lummelen, mede omdat wij morgen fris en bovenal fruitig aanstalten moeten gaan maken om weer verder zuidwaarts te trekken en langzaam maar toch zeker en gewis binnen de planning bij de Pyreneeën uit te komen. Een illuster en snood plan, ik weet het. Maar wijn zijn voornemens dit tot een goed einde te brengen,

Enfin, even terug naar de orde van de dag. Om niet geheel dicht te groeien van al het lekkers hier besloten we nog even een bezoek te brengen aan het lieflijke stadje Amboise hier 30 km verderop. We zouden daar dan gelijk brood en beleg inslaan zodat we vanavond niet meer van ons idylisch stekje af hoefden en toch nog wat beweging hadden gehad, Er staat in Amboise een enorm kasteel waar Michel Angelo begraven ligt. We gingen het niet bezoeken want je struikelt hier over die dingen en je wilt toch ook wel eens de andere zaken wat aandacht schenken. Welnu, daar aangekomen en een parkeerplaats bemachtigd te hebben, wat heel wat hand en voeten en diverse talen door elkaar nodig had, kwamen wij via de plaatselijke inlanders er achter dat het vandaag gratis parkeren was in verband met hemelvaartdag. Kijk dat doet een zuinig Hollands mensenhart deugd, die zat alweer in de knip. Het stadje was, u raadt het al...vanwege het kasteel nogal touristisch ingesteld en alles was gewoon open, maar de prijzen waren navenant. Dus even het stadje met de Franse slag bekeken en via sluip in en sluip uit steegjes en paden maar weer vertrokken. Zonder beleg en zonder brood. Maar ja slagers en bakkers in overvloed. Zeker waar, maar op hemelvaartdag zijn de meeste maar tot 12.00 uur geopend. Dus hebben wij een speurtocht moeten doen om a; in een diep in de jungle verborgen dorpje bij het kleinste en oudste slagerijtje ter wereld 2 ons ham bemachtigd. Die overigens zo ambachtelijk was dat hij smolt op de tong. Het brood bleek minder eenvoudig, na enkele dorpen te zijn doorkruist en steeds de neus gestoten te hebben, moesten wij tegen al onze principes in bij een Carefour brood kopen. Maar we waren gered. De Carefour is niet echt duur maar als je er 54 km voor rond moet rijden , kun je gezien de huidige benzine prijzen beter langs de chinees gaan. Maar een kniesoor die daar op let. Hup, met de zwaar verdiende trofeeen richting thuishaven en voor de rest van de dag genieten maar in ons zo lieflijke tuintje. Zo, aangekomen en ons zalig geinstalleerd voor de rest van de dag kon het feest van luiheid en decadentie beginnen. Echter, we zaten net en met een zalig hé hé waren we er klaar voor. En HOPPA daar begon in een naastgelegen tuid een grasmaaier te ronkende en op het pad hier naar boven was er iemand die zo nodig een bosmaaier moest hanteren om de kantjes er van af te lopen zeg maar. Quel une misere....dat heeft zeker 2 a 3 uur geduurd . Helaas helaas. Maar nu zit ik buiten in de zon en probeer tijd te rekken, want Astrid wil nog even een stukje wandelen, hier de berg op. Ik weet niet wat voor een knie er in gezet is bij haar, maar volgens mij mist er ergens een renkoekoek zijn gewrichtje. Die blijft lopen en klimmen die vrouw! Hoewel, met zo'n masseur mag je wat verwachten natuurlijk. Goed beste lui. ik begrijp dat u er speciaal voor bent gaan zitten, maar ik moet mijn verslag wat inperken vandaag. Kijkt u nog even naar de foto's en wordt zo jaloers als mogelijk. En morgen beste mensen kom ik met een bekentenis waarvan u achterover slaat dat verzeker ik u. Dus vroeg naar bed, dan is het gauw morgen. Groeten van uw inmiddels steeds meer op een klipgeit lijkende razende marathon reporter.