we zijn er klaar voor

En jawel,...beste ongeduldige Juppies van de lage landen. Zoals beloofd nog even een resumé van de stand van zaken. Het is bijna zover en ik doe u even bericht hoe het er voor staat. Astrid is boven al een half uur bezig haar koffer dicht te krijgen en van mij is alles zonder moeite ingepakt. Mijn koffer is 2x zo groot als die van haar dus moeilijk was dat niet. En goden zij dank het regent pijpenstelen momenteel. Goden zij dank zie ik u denken,..is die huis, tuin en keuken masseur helemaal gek geworden? Hebben we geen regen genoeg gehad? Nee,..dat dacht ik niet, niets is mooier dan vertrekken met het feit dat je naar mooier weer toe gaat, want eerlijk is eerlijk..slechter kan het niet. Dus zoals reeds vermeld, we zijn gepakt en bezakt, gepokt en gemazeld om dit levensgevaarlijke project aan te gaan. Ik heb mezelf getrakteerd op 2 nieuwe T shirts en jawel...een nieuwe zwembroek. Nu viel het mij op dat er aan zo'n T shirt tegenwoordig veel labels zitten dus die heb ik er meteen maar afgeknipt. Maar ongelofelijk maar waar aan die nieuwe zwembroek hingen zo veel labels dat ik daar wis en waarachtig mee verdronken zou zijn als ik die niet verwijderd zou hebben. En beste medebewoners van deze zure planeet. Stel u nu even het volgende voor: Wij zijn allemaal stervelingen, dat is algemeen bekend, en hoe graag sommigen ook zouden willen...eens stopt het. En nog ongelofelijker...ook voor mij! Ook ik ben vergankelijk en zal eens dit aardse sportieve bestaan om moeten wisselen voor een uitermate lange logeer partij op de eeuwige jachtvelden...triest zult u denken...ja mee eens, maar het zij zo. Nu ben ik niet bang uitgevallen en ik vrees de dood niet. Laat maar komen die grote zeis. Maar wel de manier waarop ik mijn enkele reis ga inwisselen , dat kan akelig zijn natuurlijk. Goed, welke opties zijn aanwezig? Ik kan door de bliksem worden getroffen, overreden worden door een niet oplettende chauffeur van tankwagen gevuld met bier, of sterven aan de gevreesde Afrikaanse witte schimmel ziekte, en ga zo maar door. Ik zie enkele van u al verlekkerd zitten wegdromen en dan vooral de mensen die met tennis nog al eens verloren hebben van mij. Maar goed maar wat natuurlijk géén optie is ,....dat ik met de achternaam die ik zo trots al vele jaren draag, zou verdrinken in een nieuwe veel te zware zwembroek ergens in een zee waar het stikt van de haaien. Voelt u wel? Dat kan natuurlijk niet. Dus sommigen van u zijn gerustgesteld en anderen schieten in een depressie omdat ik dat hele boekwerk uit die zwembroek heb geknipt. De moraal is dus: als je niet uit je heldere doppen kijkt,..ben je al in levensgevaar voordat je vertrokken bent .Ik kan u vertellen dat Astrid en ik, het snode plan hebben om morgenochtend als jullie nog allemaal voor dood in jullie mandje liggen dit natte winderige land te verlaten en eens te gaan zien hoe goed de keuken van die alpinopet dragers is, om vervolgens eens in het ha ha ha ZWARTE PIETEN land te gaan kijken. misschien geef ik Astrid wel op voor een cursus Stieren vechten, want je moet ook wat plezier hebben natuurlijk. Enfin ( da's Frans) u weet hoe het ervoor staat en ik hoop dat u allen snipverkouden wordt vanwege het ballen weer en wij met een mooi Croma kleurig velletje in Spanje aankomen. Ik houdt u op de hoogte zoals altijd en uiteraard mag u mij van repliek dienen zoals dat heet door te reageren op mijn zo felbegeerde proza epistels. Tot later stervelingen tot morgen misschien. Een groet van uw immer onverschrokken en onbaatzuchtige razende reporter Marcel