ola, ola coca cola

Jawel, jawel, hier is Marcel.

Goede morgen beste ongeduldige tekst verslinders van het eerste uur. Het is 07.00 uur en ik zit braaf en gediciplineerd achter ( of voor) mijn doos van Pandora) Fris geschoren, gedouched en gewassen want eerder kom ik nooit tevoorschijn en geef u even een resumé van de stand van zaken. Gisteren was helaas helaas onze laatste dag dag bij Martin en Hanneke in hun bescheiden optrekje hier halverwege een flinke stenen pukkel in de Spaanse Provincie Malaga. Het was een geweldig verblijf met ieder dag weer leuke, avontuurlijke en ook vooral smakelijke dingen en daar houdt uw culinaire ondernemende reporter wel van. Kun je net denken! We zijn gisteren voor het laatste avondmaal ( 13.00 uur) naar het plaatsje Torre de Mar gereden, want daar bleek een heel goede Italiaan te zitten en laat die meneer nu ook nog een goed restaurant beheren,...wat een toevallig geluk was dat. En onze gastvrouw en gastheer weten al deze neringdoenden feilloos te vinden hoor....ongelofelijk. En daarna terug naar de thuisbasis om de rest van de dag een beetje te lummelen, uitbuiken en uit te rusten voor het nieuwe avontuur van vandaag, n.l de retour reis naar ons eigen paleisje op de Oosthavendijk in Kamperland. Maar dat beste koekeloer vrienden en vriendinnen, gaat ruim een week duren en wederom gepaard met onontdekte wegen, paden en onherbergzame gebieden en via de Pyreneen en Andorra weer langzaam Noordwaarts. Nou en wij hebben hier al ritjes gemaakt die werkelijk wondermooi waren maar toch niet geheel zonder gevaar. Maar mijn lief en ik zijn niet zo snel benauwd en komen op plaatsen waar een zichzelf respecterend toerist zijn neus voor ophaalt, echter ons boeit het om door de kleinste steegjes, steilste kronkel weggetjes onze reis spannend te maken en zo de ander kant van het vaak voorgekauwde plaatje te bekijken. Veel foto's zijn er vandaag niet want er is gisteren niet veel ondernomen, dus helaas. Het is nu buiten dicht van de mist en ik hoop maar dat dit snel optrekt want wij moeten straks na het ontbijt een toch best wel gevaarlijke route nemen om hier over het bergmassief op onze route te komen. Het weer is gisteren plots veranderd en in de middag was de zon vertrokken al bleef de temperatuur zalig.En ook nu dus geen zon te zien, maar dat zal ongetwijfeld met ons vertrek te maken hebben. De weerberichten echter zijn prima dus het wordt gewoon braaf en geduldig afwachten. Maar zoals gezegd, de kentering is daar. De reis hierheen en ons geweldige verblijf alhier zitten er op en we komen terug. Maar dit zal ongetwijfeld weer prachtig worden omdat wij de snelweg mijden en ook niet onbelangrijk...geen haast hebben. Tsja, rest mij eigenlijk niet zoveel meer dan u allen te verwijzen naar het volgende verslag en wellicht is dat er vanavond al. Wij gaan dadelijk nog een overheerlijk en vooral fruitig ontbijt nuttigen en kijken dan terug op 10 geweldige dagen met een onvolprezen gastvrouw en gastheer die werkelijk alles uit de kast getrokken hebben om ons verblijf tot een onvergetelijke ervaring te maken. Het was allemaal geweldig en er komt nog meer, maar toch is de terugreis fijn om aan te beginnen, nog één week en dan is het ook mooi geweest. Ik zal straks een touwtje aan de zon binden en hem vastzetten op mijn trekhaak en hem meebrengen voor jullie, want daar zijn jullie wel aan toe. Zet het gerust in je agenda,..vanaf donderdag 6 juni wordt het beter weer......let u maar eens op. Welnu beste verbaasde en twijfelende, trouwe en goedgelovigen, geniet het leven en elkaar, en vooral.....wees lief voor elkander. Tot de volgende episode dan maar weer. Met een ietwat deemoedige maar toch ook wel weer met gelukkig gevuld hart, een stoutmoedige groet van u op retour zijnde ( niet echt natuurlijk) razende reporter.